Stosowanie kabli bezhalogenowych o niskiej emisji dymu (LSZH) wzrasta, wykorzystując bardziej ognioodporny materiał osłonowy. Jak sama nazwa wskazuje, w przeciwieństwie do tradycyjnych materiałów, takich jak polichlorek winylu (PVC) i fluorowany kauczuk propylenowy (FEP), kable LSZH wytwarzają mniej dymu i praktycznie nie zawierają wysoce toksycznych gazów znanych jako halogeny.
Biorąc to pod uwagę, wydaje się logiczne, że projektanci powinni zawsze wybierać te kable. Jednak rzeczywisty proces decyzyjny jest znacznie bardziej złożony, co sprawia, że dla inżynierów elektryków kluczowe jest zrozumienie kabli LSZH, ich odpowiednich scenariuszy oraz sposobu ich wyboru i stosowania.
Kable LSZH nie nadają się do wszystkich zastosowań.
Należy pamiętać, że chociaż stwierdzono, że kable wykorzystujące związki halogenowane, takie jak PVC i FEP, są niebezpieczne w pożarach, kable LSZH nie są ich uniwersalnym zamiennikiem z kilku powodów. Po pierwsze, kable na bazie PVC i FEP mają również znaczące zalety, których nie można ignorować. W otwartych przestrzeniach, gdzie dym i gazy mogą się szybko rozprzestrzeniać, zastąpienie ich kablami LSZH daje niewielką przewagę. Ponadto kable zazwyczaj nie są jedynym źródłem plastiku w pożarze, a kable na bazie PVC i FEP są ognioodporne, więc ich odpowiedzialność za pożary jest stosunkowo niewielka w porównaniu z innymi czynnikami.
Kable na bazie PVC i FEP są tańsze niż kable LSZH, oferują doskonałe parametry elektryczne, mają szeroki zakres zastosowań i wykazują dobre właściwości elektryczne zarówno w suchych, jak i wilgotnych środowiskach. Posiadają również wysoką elastyczność, długą żywotność i mogą wytrzymać ekstremalne temperatury i chemikalia, co czyni je bardzo wytrzymałymi i trwałymi. Krótko mówiąc, kable LSZH najlepiej nadają się do sytuacji, w których konwencjonalne kable mogą być niebezpieczne. Nie są one przeznaczone do zastępowania konwencjonalnych kabli we wszystkich zastosowaniach.