Utrata rozpraszania włókien

Utrata rozproszenia to strata spowodowana sprzężeniem lub wyciekiem mocy optycznej z rdzenia światłowodu z powodu mikrofluktuacji gęstości atomowej w składnikach materiału światłowodu lub defektów strukturalnych światłowodu.
Rozpraszanie wewnętrzne jest najważniejszym rozpraszaniem w rozpraszaniu materiału, a jego moc strat jest liniowa z mocą trybu propagacji.Wynika to z niejednorodności atomów lub cząsteczek materiału oraz struktury materiału.Mikroskopijna niejednorodność współczynnika załamania materiału powoduje rozproszenie przechodzącej fali świetlnej.Ten rodzaj rozpraszania jest nieodłącznym elementem materiału i nie można go wyeliminować.Jest to najniższa granica utraty włókien, a rozpraszanie Rayleigha należy do tej kategorii.Strata rozpraszania Rayleigha jest odwrotnie proporcjonalna do czwartej potęgi długości fali.Podczas pracy na długich falach straty w światłowodzie można znacznie zmniejszyć.
Inny rodzaj wewnętrznego rozpraszania jest spowodowany nierównomiernym domieszkowaniem.W produkcji światłowodów, aby zmienić współczynnik załamania światła szkła, konieczne jest domieszkowanie pewnego rodzaju tlenku.Ten rodzaj rozpraszania będzie spowodowany, gdy stężenie tlenku jest nierówne lub waha się.
Rozpraszanie nieliniowe obejmuje stymulowane rozpraszanie Brillouina i stymulowane rozpraszanie Ramana.Pod wpływem silnej gęstości mocy optycznej w ośrodku, fonony będą generowane, gdy padające fotony zderzają się nieelastycznie z cząsteczkami ośrodka.Kiedy światło jest rozpraszane przez propagujące się fonony akustyczne, nazywa się to rozpraszaniem Brillouina;gdy światło jest rozpraszane przez wibracje molekularne lub przez fonony optyczne, nazywa się to rozpraszaniem ramanowskim.Oba rodzaje rozpraszania wymuszonego mają moc progową, która występuje dopiero powyżej tej wartości.W typowych systemach komunikacji optycznej moc optyczna wejściowa do światłowodu jest na ogół niska, a rozpraszanie nieliniowe zwykle nie występuje.